Top kenmerken van veroudering en hoe je ze kunt beïnvloeden

Kenmerken van veroudering zijn de complexe en intra-individuele biochemische veranderingen die optreden in levende organismen als gevolg van biologische veroudering die leidt tot verlies van fysiologische integriteit en verminderd functioneren waardoor we vatbaarder worden voor de dood.De snelheid en het effect van verschillende senescentiemarkers zijn verschillend bij andere individuen.

Hallmarks of Aging werden in 2013 voor het eerst genoemd om de chemie achter het verouderingsproces te begrijpen. Het verouderingsproces is de primaire factor die ten grondslag ligt aan de meeste menselijke ziekten, waaronder kanker, diabetes, hoge bloeddruk, vermoeidheid, cognitieve stoornissen en neurodegeneratieve aandoeningen.

Een "metabole klok" is verantwoordelijk voor metabole veranderingen en vermindert de metabole homeostase en biologische activiteit. Onze genetica en omgevingsfactoren kunnen de kenmerken van veroudering versterken. Elk kenmerk manifesteert het optreden en de opeenstapeling van omstandigheden die verantwoordelijk zijn voor verschillende soorten leeftijdsgerelateerde pathologieën in het menselijk lichaam.

Top kenmerken van veroudering

De kenmerken van veroudering bepalen het verschil tussen chronologische en biologische leeftijd. De meest elementaire 9 kenmerken van veroudering worden hieronder samengevat:

1. Genomische instabiliteit

Een gemeenschappelijke noemer in verband met veroudering is de opeenhoping van genetisch beschadigde cellen. Elke cel van het menselijk lichaam is opgebouwd uit de 3-miljard letters op de DNA-streng, behalve de rode bloedcellen bepalen de complexiteit van ons genoom. Het goed functioneren van het menselijk genoom is van het grootste belang voor het soepel functioneren van ons lichaam, maar helaas zorgen verschillende factoren ervoor dat het niet soepel kan functioneren. De combinatie van exogene factoren (straling en vervuiling), endogene factoren (vrije zuurstofradicalen), biologische en chemische eigenschappen zijn er voortdurend op uit om de soepele werking van ons genoom te vernietigen.

Tot een miljoen keer toe wordt DNA in elke cel vernietigd en gerepareerd. Hoewel het coderingsproces van DNA het grootste deel van het verlies kan compenseren, verliest het zijn functie naarmate we ouder worden, en het herstelproces verloopt niet vlekkeloos.

Aan genomische instabiliteit gerelateerde ziekten:

Ophoping van beschadigde DNA-cellen veroorzaakt vroegtijdige verouderingsziekten zoals het Bloom-syndroom en het Werner-syndroom. Kanker is ook een voorbeeld van onherstelbaar beschadigde DNA-cellen, zowel bij mensen als bij muizen. Neurodegeneratieve ziekten en spier- en zenuwziekten zijn het gevolg van veroudering.

Menselijke impact aanpakken:

Het risico op genomische instabiliteit kan worden beïnvloed door blootstelling aan ultraviolette straling en kankerverwekkende stoffen te vermijden en door een manier te vinden om ondervoeding tegen te gaan. Blootstelling aan andere chemicaliën dan kankerverwekkende stoffen, zoals zware metalen, acrylamide, benomyl en chinon, draagt aanzienlijk bij aan senescentiemarkers.

2. Telomeerverkorting

Tijdens het accumulatieproces van DNA zijn telomeerregio's vatbaarder, dat zijn geleidelijke nucleotidenreeksen in lineaire chromosomen en ze zijn geassocieerd met eiwitten. Het is hun taak om te voorkomen dat het eindgebied van chromosomen degenereert en te zorgen voor de lineaire streng in plaats van de dubbele streng.

De afwezigheid van telomerase leidt tot herhaalde afbraak van DNA, wat leidt tot verkorting van telomeren en uiteindelijk tot apoptose.

Ziekte gerelateerd aan telomeerverkorting:

De ontwikkeling van vroegtijdige ziekten zoals longfibrose, aplastische anemie, dyskeratosis congenitalis zijn het gevolg van telomeerverkorting door een tekort aan de shelterine component. Overmatig verlies van telomeren leidt tot een gebrek aan regeneratief weefsel en versnelt het verouderingsproces.

Uit onderzoek blijkt dat er een direct verband bestaat tussen de lengte van telomeren, senescentie en veroudering. Uit onderzoek bij muizen is gebleken dat een korte telomeerlengte de levensduur verkort, terwijl een lange telomeer juist toeneemt. Telomeer slijtage wordt ook beschouwd als de belangrijkste reden voor verhoogde sterfte bij jonge mensen. Activering van telomeren kan het verouderingsproces dus terugdraaien. Het uitschakelen van het enzym Telomerase bij mensen is verantwoordelijk voor het voorkomen van het verkorten van telomeren en het herstellen van de lengte ervan.

Menselijke impact aanpakken:

We kunnen het risico op telomeerverkorting verminderen door:

• Dieetbeperking, een dieet rijk aan vezels, veel antioxidanten en weinig proteïne zijn de natuurlijke tegengiffen voor het verkorten van telomeren.
• Afscheid nemen van roken en verblijven in een omgeving zonder vervuiling doet wonderen om de senescentiemarkers om te keren.
• Lichaamsbeweging, geschikte fysieke activiteiten en een spanningsvrije omgeving kunnen het risico op telomeerverkorting optimaal verminderen.

3. Verandering van epigenetica

De lange reeksen DNA-strengen worden om histonen gewonden, die bestaan uit zwengels, hendels en hendels om de DNA-strengen op te rollen en aan en uit te zetten. Deze krukjes, adresjes en hendels vormen je epigenoom. Epigenomen veranderen aanzienlijk naarmate we ouder worden, hefbomen verloren gaan of abrupt verschuiven. De Sirtuin verwijdert de epigenetische hendel en je kunt de hendel en het handvat in je epigenoom verrassend aanpassen door overmatige lichaamsbeweging, farmaceutische factoren, levensstijl en dieet.

Epigenetica als kenmerk van veroudering is waargenomen bij muizen, gist, vliegen en wormen. Studies suggereerden dat voedingssupplementen de epigenetische veranderingen bij muizen kunnen veranderen en dat muizen met een tekort aan sirtuïne gevoeliger zijn voor veroudering dan muizen met een overvloed aan sirtuïne.

Epigenetische verandering-gerelateerde ziekten:

Het progeroïde syndroom wordt voornamelijk waargenomen bij mensen met epigenetische verstoring. STIR6 is verantwoordelijk voor de gezonde lange levensduur bij muizen; naarmate we ouder worden, neemt de hoeveelheid NAD in ons lichaam af, dat als cofactor wordt gebruikt door sirtuine enzymen. Dus, verlies van NAD betekent verlies van Sirtuin, en verlies van Sirtuin betekent versnelde veroudering.

Menselijke impact aanpakken:

Een mens kan de epigenetische verandering van de senescentiemarker op verschillende manieren beïnvloeden of afweren .

• Gezonde levensstijl
• Verminderen van roken
• Overnachten verminderen
• Alcoholgebruik verminderen
• Milieu zonder vervuiling
• Constant overgewicht vermijden
• Stress vermijden
• Vermijden van verschillende organische en anorganische chemicaliën

4. Verlies van proteostase

Genen moeten eiwitten opbouwen die het hart en de ziel zijn van elk levend organisme. Het onderhoud van eiwitten betekent het onderhoud van bijna de hele lichaamsstructuur. De productie en overvloed van eiwitstructuur worden proteostase genoemd.

Een verstoorde eiwithomeostase of proteostase is betrokken bij verschillende ouderdomsziekten. Het stabiliseren van de exacte vouwing van eiwitketens zoals hitteschok-eiwitten en het in de gaten houden van het afbraakmechanisme van eiwitten door lysosomen en leeftijdsgerelateerde proteotoxiciteitsregulatoren is de taak van het proteostase-mechanisme.

Het beheer van al deze mechanismen herstelt dus tegelijkertijd de verkeerd gevouwen polypeptideketens, verwijdert of verwijdert ze helemaal om de ophoping van afgebroken delen te voorkomen en voor voortdurende vernieuwing van intracellulaire componenten bij zowel muizen als mensen. Het samenklonteren van verkeerd gevouwen eiwitten leidt tot toxiciteit in het lichaam.

Verlies van proteostase-gerelateerde ziekten:

Verlies van proteostase, chronische misvouwing van polypeptiden en aggregatie van beschadigde componenten resulteren in een toename van leeftijdsgerelateerde pathologieën zoals staar, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Alzheimer.

Menselijke impact aanpakken:

Hoe kunnen we het risico op verlies van proteostase - de kenmerken van veroudering - beïnvloeden of vermijden? Het is simpel, de belangrijkste reden achter het proteostase verlies senescentie marker is stress, dus verrijk jezelf met een gelukkige en vrolijke omgeving om weg te blijven van stress en je levensduur te verlengen. Matige druk is ook goed voor het goed functioneren van je lichaam, maar niet acute stress.

5. Abrupte detectie van voedingsstoffen

Het vermogen van de cel om een bepaalde chemische stof te herkennen en te onderscheiden en de reactie van de cel op de concentratie van essentiële macronutriënten in het lichaam wordt nutrient sensing genoemd. Op het moment dat er een overvloed aan macronutriënten is, begint het anabolisme via het mTOR-mechanisme. De schaarste aan voedingsstoffen en energie geeft aan dat AMPK het mTOR-mechanisme moet uitschakelen om het aantal overgebleven voedingsstoffen verstandig op te slaan.

In organismen in de groei is het mTOR-mechanisme volledig geactiveerd, terwijl het bij volwassenen in zekere mate afneemt. Het is een natuurregel dat de toegang tot voedingsstoffen in het dierenlichaam hen stimuleert om te groeien en zich voort te planten. Toch zijn ze meer gericht op overleven, herstellen en onderhoud in de schaarste aan voedingsstoffen.

Er is veel onderzoek gedaan naar het geforceerd activeren van het mTOR mechanisme bij muizen, en dit zorgde ervoor dat de muizen sneller ouder werden en meer kans hadden om kanker te krijgen. Maar het beperken van voedingsstoffen en het toedienen van rapamycine resulteerde in longevity bij muizen, vliegen en wormen.

Menselijke impact aanpakken:

We kunnen het risico op Hallmarks of Aging verminderen door ontregelde detectie van voedingsstoffen door te vasten, door het gehalte aan voedingsstoffen in ons voedsel te verminderen en door medicatie.

6. Mitochondriale disfunctie

Verschillende cellen in het menselijk lichaam bevatten bijna 20-30 mitochondriën (de krachtcentrale van de cel), die koolstof en zuurstof omzetten in ATP en kooldioxide. Biogenese en vrije radicalen in de mitochondriën zijn verantwoordelijk voor de vernietiging van alle cellen die op hun weg komen, en deze abrupte werking van Mitochondriën resulteert in Mitochondriale disfunctie.

ROS spelen een rol in het verouderingsproces en er wordt gedacht dat een afname van ROS mensen langer doet leven. Soms hebben ROS geen invloed op de gezondheid, en soms zijn ze verantwoordelijk voor de cellulaire signaleringsstress. De stressrespons kan leiden tot het behoud en de robuustheid van veel organen en weefsels. Het is dus zaak om de hoeveelheid op een gematigd niveau in de Goudlokjeszone te houden.

Mitochondriale disfunctie verslechtert de inter-organellar crosstalk en cellulaire signalering door mitochondriale membranen zoals het buitenste mitochondriale membraan en het endoplasmatisch reticulum aan te tasten. Mitochondriale disfunctie is de hoofdoorzaak van degeneratieve bio-energie en put de ademhalingsketen uit.

Menselijke impact aanpakken:

Afwisselend vasten kan deze tekenen van senescentie beperken en duurtraining kan de levensduur van een individu opmerkelijk verlengen. Vasten en duurtraining zijn krachtige triggers om autofagie en regeneratie van nieuwe cellen te bevorderen.

7. Cellulaire veroudering

De cel die zonder kleurstoffen uit de celcyclus komt door slapend te worden of te stoppen met functioneren, wordt gecategoriseerd onder cellulaire senescentie. Verschillende factoren zijn verantwoordelijk voor cellulaire senescentie, waaronder het verkorten van telomeren, stress en beschadiging van DNA. De senescentie in het immuunsysteem werkt om zich te ontdoen van beschadigde cellen om de huidige staat van de cellen te herstellen.

De hoeveelheid cellulaire senescentie is evenredig met de leeftijd van mensen en ontstekingsmarkers, die de boosdoeners zijn achter de Hallmarks of Ageing. Deze zijn anders actief voordat ze in de sluimertoestand komen. Helaas is er geen manier om ze kwijt te raken; ze blijven zich ophopen naarmate we ouder worden en resulteren in een toename van toxische ziekten. Als we op de een of andere manier een manier vinden om de senescentiecel op te ruimen en er vanaf te komen, kunnen we een sterke toename van de levensduur verwachten.

Telomeer slijtage kan samen met vele andere factoren cellulaire senescentie veroorzaken. Jarenlang waren wetenschappers in verwarring over de vraag of cellulaire senescentie de oorzaak was van kanker of niet. De vernietiging van senescentiecellen werd experimenteel bij muizen in gang gezet om het effect op de levensduur te observeren, en gelukkig waren de resultaten duidelijk in de vorm van een verlenging van de levensduur.

Menselijke impact aanpakken:

Een gezond dieet, medicatie en een natuurlijke levensstijl kunnen het risico op celveroudering verminderen.

8. Uitputting van stamcellen

Ongedifferentieerde cellen die zich voortdurend uitleven worden gecategoriseerd onder de naam stamcellen. Precies na de bevruchting bestaat het embryo volledig uit stamcellen. Als de foetus geleidelijk groeit, begint de differentiatie en deling van stamcellen en elke cel vervult zijn specifieke functie. Stamcellen bij volwassenen zijn alleen beperkt tot de gebieden die betrokken zijn bij de deling, die aanvulling vereisen (haarzakjes, rode bloedcellen en immuuncellen) in een continuüm of die met de tijd slijten (darm, huid, slijmvlies en longen). Onze stamcellen raken dus uitgeput naarmate de tijd verstrijkt, wat verantwoordelijk is voor de versnelling van het verouderingsproces.

Het verouderingsproces kan in organismen worden omgekeerd door stamcellen in het bloed van mensen en muizen te verjongen. Alleen gezonde stamcellen kunnen zich vermeerderen, wat de deuren opent naar longevity.

Menselijke impact aanpakken:

Dieetinterventie, calorierestrictie en geen obesitas zijn de sleutels om dit kenmerk van veroudering tegen te gaan.

9. Afwisseling in intercellulaire communicatie

De georkestreerde werking van verschillende weefsels en cellen is noodzakelijk voor het goed functioneren van het lichaam. De signaalmoleculen reizen door de bloedbanen naar anderen om met hen te communiceren.

De profileringssystemen van de cel-tot-cel communicatie worden beïnvloed door signalerende biomarkers, waaronder "ontstekingen". De normale ontsteking kan het immuunsysteem triggeren om het beschadigde gebied te repareren, maar hun constante en langdurige verblijf in een bepaald gebied kan de cellen van het immuunsysteem beschadigen.

Menselijke impact aanpakken:

Calorierestrictie en parabiose - het mengen van de bloedsomloop van twee verschillende individuen - kunnen de weg vrijmaken voor een ongewijzigde intercellulaire communicatie. Dit senescentieteken is sterk geassocieerd met andere Hallmarks of Ageing, dus om het te behandelen is het beter om te zoeken naar de behandeling van andere Hallmarks.

Conclusie over de kenmerken van veroudering

Ieder van ons krijgt in verschillende fasen van ons leven te maken met een aantal kenmerken van veroudering, maar de snelheid en het effect van verschillende markers van veroudering zijn bij andere individuen anders. We kunnen het verouderingsproces niet stoppen, maar de wijze mens is degene die gezond leeft, met een minimale invloed van verschillende Hallmarks of Ageing. We kunnen het risico op andere Hallmarks of Ageing verminderen door een gezonde levensstijl, gematigde voeding, lichaamsbeweging, een gelukkig leven en afscheid nemen van alcohol en roken.